اصل ونصب اقوام کرد – بلوچ و آذری  در ایران

کردها بزرگترین گروه اقلیت در خاور میانه هستند که تا شمال عراق ، جنوب ترکیه و شرق سوریه گسترده شده اند. کردهای ایران در استانهای کردستان – اذربایجان غربی و کرمانشاه ساکن هستند. زبان شیرین کردی عامل مهمی است که به کردها هویت خاصی می دهد . زبان کردی از شعبات فرعی شاخه فارسی زبانهای ایرانی است که مانند زبانهای بلوچستان و تاجیکستان ریشه هندو اروپایی دارد. یکی از ویژگیهای زبان شیرین کردی وفور کلمات پهلوی و پارسی باستان در ان است . به گفته هرودوت در زمان باستان زبان کردی و فارسی بسیار به هم شباهت داشت . چهار گویش در زبان کردی وجود دارد : کرمانجی، سورانی، هوراس یا کرمانشاهی. کرمانجی گویش کردهای ترکیه وسوریه و عراق وایران است .گویش زبان استان کرمانشاه کرمانشاهی است. کردها از نسل مادهای آریایی هستند که به همراه پارسها وارد فلات ایران شدند. مادها اولین بنیانگذار امپراتوری ایرانی یا حکومت دیااکو شدند. کردستان یکی از ساتراپهای مهم در دورانهای ماد – هخامنشی – اشکانیان و ساسانیان بود . کردهای با غیرت جنگجو و شجاع ، همواره نگهبان و مدافعان امپراتوری ایران باستان بودند و کردها علیه تهاجم اعراب در ارتش ساسانی خدمت می کردند. نتیجه این جنگها برای کردها و فارسها مصیبت بار بود . مینورسکی می نویسد درحمله اعراب به ایران حدود پانصد هزار خانواده قلع و قمع شدند. پس از اسلام در زمان سلجوقیان ایالت بزرگ کردستان دوباره تشکیل شد در همین دوره بود که صلاح الدین ایوبی کرد نژاد صلیبی ها را در فلسطین شکست داد و سلسله خود را در سوریه تاسیس کرد . کردها در طول تاریخ همواره پشتیبان ایران و یار ویاور فارسها بودند اما از زمان شاه اسماعیل اول که مذهب رسمی ایران را تشیع اعلام کرد، کردها و بلوچها که سنی مذهب بودند اتحاد خود را با فارسها از دست دادند و اختلاف بین کردها و اذربایجان هم از همین زمان اغاز شد. کردها در طول تاریخ همواره خود را ایرانی می نامیدند و حافظ سنتهای تاریخی و فرهنگی ایران بودند اما ظهور سلسله صفوی که ترک بودند باعث بیگانگی و دوری کردها از جامعه ایران گردید. قاجاریه  هم ابزار تفرقه بینداز و حکومت کن را در قبال روسای ایلات کرد آریایی در پیش گرفتند. کردهای ایران بر خلاف آذریها درانقلاب مشروطیت هیچ نقشی ایفا نکردند در حالی که آذریها محافظان انقلاب مشروطه در مقابل محمد علی شاه بودند. دراثر تحولات ابتدای قرن بیستم کردهای ترکیه و عراق خود را دارای حق برابر با ترکها واعراب برای تاسیس کشور مستقل خود بعد از سقوط عثمانی می دانستند اما روابط فرهنگی و دوستانه میان کردها و فارسها در ایران مانع ایجاد سیاستهای تجزیه طلبانه بوده است. درک کینان می نویسد: ناسیونالیستهای کرد یک رابطه عاطفی و میهن پرستانه نسبت به ایران و مردم ان دارند. فارسها در مقایسه با ترکها وعربها هیچ خصومت و کینه ای با کردها ندارند. کردها پسرعموی فارسها هستند. در تاریخ ایران کردها هرگز خیانت و جنایت و خون ریزی نکرده اند . گرایش تجزیه طلبی در میان کردهای ترکیه وعراق بسیار قوی تر از کردهای ایران است زیرا فرهنگهای ترکی و عربی برای کردها بیگانه تر است تا فرهنگ ایرانی .چون زبان کردها زبان دوره هخامنشیان و دوران باشکوه و عظمت ایران باستان است.

بلوچستان:

بلوچها در اصل ساکن ایران بوده اند، اما در دوران حکومت سلجوقیان درایران و پس از حمله مغول ، مهاجرت گسترده آنها از جنوب و جنوب شرق ایران به طرف شرق در مسیر سند و پنجاب در پاکستان کنونی آغاز شد.

به طور کلی بلوچها در سه کشور ایران – پاکستان وافغانستان زندگی می کنند. 45% بلوچها در پاکستان ساکن هستند. در قرون گذشته نزاد بلوچها را به عربها و حمزه عموی پیغمبر انتساب می کردند اما تحقیقات تاریخی نشان داد که بلوچها هم مانند کردها و آذریها آریایی هستند. عطاء اله منگال یکی از رهبران سیاسی بلوچهای پاکستان می گوید : ما مانند کردها آریایی هستیم ما عرب یا سامی نیستیم. قبل از اسلام بلوچها زرتشتی بودند و شهر سوخته سیستان یکی از نخستین مراکز تمدن در دنیا مربوط به 6000 سال قبل نزدیک زابل قرار دارد .زبان بلوچی شاخه ای از شعبات زبان فارسی و از خانواده زبانهای هندو اروپایی می باشد. زبان بلوچی با زبان فارسی کهن مربوط به دوران پهلوی – اوستایی و مادی در زمان هخامنشیان و ساسانیان بسیار نزدیک است .  گویش بلوچهای پاکستان به گفته محمد سردار خان به گویش فارسی کهن عصر هخامنشی بسیار شباهت دارد .تمام بلوچها تا اواسط قرن 18 میلادی درایران زندگی می کردند تقسیم بلوچها بین ایران و هندوستان تحت سلطه انگلیس در سال 1870 میلادی در پی سیاستهای امپریالیستی بریتانیا صورت گرفت. کوروش کبیر بلوچها را تشویق کرد در ایالات شمالی ایران در کردستان – ارمنستان و گیلان ساکن شوند . بلوچها هم مانند کردها نگهبانان امپراتوری هخامنشیان – اشکانیان و ساسانیان بودند. در ارتش هخامنشیان قسمت عمده سربازان کردها و بلوچها بودند. بعد از اسلام حمله مغول به ایران باعث مهاجرت گسترده بلوچها به سمت شرق و شبه قاره هند شد. مکران و سند، مراکز اصلی مقاومت جلال الدین خوارزمشاه در برابر مغولان خون خوار بود. در جریان بازی بزرگ اسیا نامی که رقابت روس وانگلیس برای کسب برتری براین منطقه به خود گرفت، بلوچستان به عنوان منطقه ای حساس دراین رقابت شهرت یافت .نتیجه این رقابت ها تقسیم بلوچستان میان هند – ایران وافغانستان در سال 1870 میلادی بود

آذربایجان :

آذربایجان ایران بزرگترین بخش سرزمین هایی است که امروز اذربایجان نام گرفته اند. جمهوری آذربایجان شوروی نام آن اران است. اران بیشتر به نام خان نشینهای شیروان – گنجه و قراباغ شناخته می شد، پس از انقلاب اکتبر مبنای تشکیل یک دولت مستقل به نام اذربایجان گردید. در انقلاب مشروطه و مبارزه با حکومت مستبد قاجار تبریز نقش مهمی در انقلاب ایفا کرد. در مورد ریشه های نام آذربایجان دو دیدگاه وجود دارد. اولین دیدگاه برآن است که آذربایجان از کلمه آذر به معنی آتش می آید که واژه ای فارسی است چون مهم ترین آتشکده ایران باستان آذر گشنسب در آذربایجان بود . این گروه آذربایجان را به مفهوم سرزمین آتشها (آتشکده ها ) معنا کرده اند . دیدگاه دوم نام آذربایجان را به آتروپات قهرمان ایرانی منسوب می کند که در برابر حمله اسکندر به ایران مقاومت کرد.  مساله زبان در گذشته وحال یک عامل مجادله میان ناسیونالیستهای افراطی ترک در آذربایجان بوده است. زبان مردم قدیم آذربایجان زبان آذری بوده که یکی از زبانهای باقی مانده دوران ساسانی بوده است. زبان ترکی توسط ترکان غز و مغولان که از ترکستان و مغولستان به آذربایجان وارد شدند  وارد آذربایجان شد. با ظهور سلسله صفوی ترک در آذربایجان زبان این منطقه آریایی، ترک زبان شد. اما گروه پان ترکیستهای آذربایجان شوروی و ترکیه بر بومی بودن زبان ترکی در آذربایجان اصرار می ورزیدند . ا.م ممدوف ، عبدالکریم علی زاده و توفیق حاجی اف در شوروی دست به تحریف تاریخ زدند و باافسانه پردازی و دروغ سعی کردند ثابت کنند آذربایجان در ابتدا مسکن ترکان بوده است . در دوران غزنویان و سلجوقیان و صفویه که پایتخت ایران در آذربایجان بود باعث رشد و گسترش زبان ترکی دراین منطقه گردید. در زمان قاجار تبریز به عنوان مهم ترین مرکز مبارزه علیه قاجاریه بود . روشنفکران و شاعران بزرگ زمان مشروطیت و پس از آن از سرزمین آذربایجان بودند مانند طالب زاده – فتحعلی آخوند زاده – احمد کسروی – سید حسن تقی زاده و گنجوی – خاقانی – شیروانی – قطران تبریزی – صائب تبریزی – ایرج میرزا و محمد حسین شهریار بهترین غزل پرداز قرن بیستم همه به زبان فارسی شعر سرودند . شهریار هرگز نپذیرفت که آذربایجان می تواند جدا از ایران دارای هویتی باشد و در برابر همه تشویقهای پان ترکیستهای شوروی و ترکیه برای سرودن  اشعار ناسیونالیستی ترکی مقاومت کرد.

ظهور گرایش های تجزیه طلب در آذربایجان

درسال 1320 روسها از شمال و انگلیسی ها از جنوب به ایران حمله کردند. همزمان با تلاش روسها برای وارد کردن فشار بیشتر بر دولت مرکزی جهت کسب امتیازهایی چون امتیاز نفت شمال یک جنبش جدایی طلب در آذربایجان شکل گرفت. در 12 شهریور 1324 حزب جدید دمکرات یا تجزیه طلب آذربایجان به وجود آمد. در همین موقع روزنامه آذربایجان به عنوان ارگان رسمی فرقه دمکرات به زبان ترکی منتشر شد که هدف آنها جدا شدن آذربایجان از ایران و الحاق آنها به ترکیه و اذربایجان شوروی بود . اما در آذرماه 1325 ارتش ایران مداخله کرد و آذربایجان به کنترل دولت درآمد. در تبریز مقاومتی در برابر نیروهای دولتی ایران صورت نگرفت و اغلب رهبران جدایی طلب دمکرات از جمله پیشه وری به شوروی فرارکردند. هدف شوم آنها احساسات ملی آذریهای ایران را جریحه دار می کرد چون آذریهای ایران از 4000 سال قبل تا کنون در کنار اقوام فارسی و لر و کرد و بلوچ زندگی کرده اند . آذریهای ایران فرقه دمکرات تجزیه طلب را مظهر منافع ملی و میهن پرستی نمی دانستند  . در واقع  اغلب آذریها مشتاقانه از ورود ارتش ایران و سرکوب تجزیه طلبان در تبریز استقبال کردند. به نوشته ریچارد کاتم حتی در تبریز که پایتخت حکومت پیشه وری دمکرات بود مردم به پا خاستند و قبل از ورود ارتش، کلیه مقامات فرقه تجزیه طلب را که به آنها دسترسی داشتند اعدام کردند. هموطنان کرد – بلوچ وآذری کتاب قومیت وقوم گرایی در ایران را حتما مطالعه کنند.

منبع: قومیت و قوم گرایی درایران – نشر نی – دکتر حمید احمدی

 

استفاده ازنفت در جهان باستان

درایران باستان از نفت ومشتقات ان استفاده زیادی می شد. به گفته کتزیاس پزشک یونانی اردشیر دوم هخامنشی برسر کوه خیمر شعله ای از آتش وجود دارد که شب و روز زبانه می کشد. در شوش بر بالای برج سفید از 15 دهانه آتش فروزان زبانه می کشد. پلینی می گوید چرم را به نفت آغشته می کردند تا ان را از گزند اتش مصون دارند. از نفت در جهان باستان برای رنگ کردن مجسمه ها و جلا دادن آهن و سر میخها استفاده می کردند و برای درمان در پزشکی هم از نفت استفاده می کردند. استرابون گوید صابئین به دود دادن بیمار با سوختن آسفالت می پرداختند. ویرژیل گوید که قیر سیاه دمل را خشک می کند و فهرستی از دردها معرفی کرده که شفابخش آنها مشتقات نفت است مانند تراخم و لک سفید در قرنیه و برص و لیخن که مرضی است پوستی وجرب و نقرس . ازیکی از مشتقات نفت یعنی آسفالت برای نگهداری شراب استفاده می شد. در کتاب مقدس سفر پیدایش درباره ساختن برج بابل سخن از استفاده از قیر شده اشت . پلینی گوید که قیر جایگزین آهک وگچ می شد. استرابون گوید که آسفالت برای ساختن تاقهاو جرزها و ستونها به کار برده می شد وان را برای اندود کردن درها به کار می بردند. این گفته ها را کاوشهای باستان شناسی در تل اسمر و اوروک و موهنجو دارو تایید می کنند. کشتیها را از دیرباز در تمدنهای بین النهرین از سومری گرفته تا بابلی وآشوری با قیر اندود می کردند .

این عمل در نقشهای برجسته هم نمودار شده است. استرابون و پلینی از این عمل یاد می کنند. در کتاب مقدس سفر پیدایش درباره کشتی نوح امده است که آن را از بیرون و درون به قیر اندودند. استرابون می گوید که در ظروف نئین اگر قیر اندود شده باشند می توان آب ریخت . سدی که موسی در ان به نیل افکنده شد هم قیر اندود شده بود. در کار جنگ هم نفت ومشتقات ان فراوان به کار گرفته می شد.

پلینی گوید که در سامورات در کماژن در هنگام دفاع در برابر حمله لوکولوس با قیر سربازان رومی واسلحه انها را آتش زدند . توسیدید از نقاطی به هنگام حمله یاد می کند . آمین مارسلن حکایت می کند که تیر مادی به پیکانی گفته می شد که ایرانیان ان را آغشته به نفت می کردند و فروزان می افکندند. در جای دیگری از منجنیقهایی یاد کرده که تیرهای نئین را که سر تیرهای آهنین محتوی ماده قابل اشتعال داشت می افکندند. در لوحهای گلی عنوان شده که برای گرم کردن روشنایی از نفت استفاده می کردند. در بین النهرین و بابل که هیزم به دست نمی رسید به گفته دیودور آسفالت می سوزانیدند. به قول استرابون و پلینی از آسفالت با قیر نفت خام می گرفتند و در چراغدانها به جای روغن نباتی یا حیوانی می سوختند. در آن روزگار چراغهای نفتی با لوله شیشه ای در شهرها رواج داشت. درآمریکا از هزاران سال قبل بومیان از نفت استفاده می کردند. قبایل اینکا از نفت برای انفجار استفاده می کردند .

ارتش اسپانیا چون در امریکا به تصرف و لشکرکشی می پرداختند به نخستین تصفیه خانه نفت برخوردند مرکب از تعدادی ظرفهای کوچک که نفت در آن می ریختند و در آفتاب می گذاشتند و حرارت خورشید نفت خالص را جدا می کرد. در پرو با این روش نفت را تصفیه می کردند . چینیها در 2200 سال قبل گاز نفت را با لوله های خیزران حمل می کردند. در سال 615 میلادی در ژاپن چاههای نفت را به روش ابتدایی استخراج می کردند. اعراب از نفت در جنگهای صلیبی علیه لویی مقدس بهره گرفتند و با فراهم ساختن انفجار بزرگی او را وحشت زده کردند. از قرن هشتم میلادی یا دوم هجری اعراب یا سپاه معاویه این ماده را در نارنجکهایی می ریختند و فروزان به سوی دشمن می افکندند و نیز کهنه های آلوده به نفت را دور سنگها می پیچیدند و به سوی دشمن پرتاب می کردند( به کتاب عایشه بعد از پیغمبر رجوع شود). مردم منبع...مجله هنر و مردم