مشاهیر بزرگ ایران : انوشه انصاری خانم انوشه انصاری، نخستین ایرانی که به فضا سفر کرد می گوید از کودکی شیفته آسمان و ستارگان بوده است و از زمانی که دختر بچه کوچکی بوده در تهران به آسمان چشم می¬دوخته است و در حالی که زیبایی ستارگان آسمان مجذوبش می¬کرده از خود می¬پرسیده آیا در آن بالاها هم دخترکی چشم به آسمان دوخته است. شاید آن سالها کسی رویای انوشه را جدی نمی¬گرفت اما او تصمیم داشت آن را محقق کند. او در 16 سالگی به همراه خانواده¬اش ایران را ترک کرد و راهی آمریکا شد. او پس از ورود به آمریکا در رشته IT شروع به ادامه تحصیل کرد و خیلی زود توانست توانایی¬های فنی و مدیریتی خود را آشکار کند تا تبدیل به یکی از موفق¬ترین مدیران جوان آمریکا شود وبه همراه خانواده¬اش فرصتی را که منتظر آن بود به دست آورد. پس از سود دهی شرکت آنها، که اگر چه از یک شرکت کوچک آغاز شد اما به سرعت به رشدی چشمگیر دست یافت. خانواده انصاری فرصت آن را یافت تا به رویاهای خود بپردازد و با حمایت از جایزه ایکس پرایز، برای سفر مداری غیر دولتی خود را به یکی از چهره¬های مطرح صنایع فضایی غیر دولتی بَدل کند. در آستانه سفر او به فضا که با هزینه شخصی خود او صورت می گرفت بسیاری به نحوه هزینه مبلغ این سفر اعتراض کردند اما انوشه به آنها پاسخ می¬داد: اما پول من از کجا آمده؟ به شما می گویم از کار سخت، از ریسکهایی غیرقابل باور و فدا کردن خیلی از چیزها ... اما آیا این به معنی اونه که من نسبت به انچه در جهان اطرافم می¬گذرد بی¬تفاوتم و به آنها اهمیت نمی¬دم؟ من به بچه¬های گرسنه غذا نمی¬دهم نه به این دلیل که گرسنگی آنها برایم مهم نیست بلکه به این دلیل که غذا دادن به 100-1000 یا 100 هزار نفر مشکل گرسنگی را حل نمی¬کند. در حالی که یکی از ریشه¬های اصلی گرسنگی به مسایلی مثل خشکسالی ـ افزایش جمعیت ـ و استفاده از روشهای غلط کشت و کار بر می¬گردد و شما می¬دانید که تحقیقات فضایی چه کمک بزرگی به ایجاد تغییر در شرایط کشت و از بین بردن افت از محصولات کشاورزی می¬کند. تنها راهی که برای حل این مشکل وجود دارد این است که آموزش کاملی برای جوانها مهیا کنیم تا به متفکران آزاداندیشی تبدیل شوند، که اصول و استانداردهای زندگی آنها را دیگران ننوشته¬اند و مردمانی هستند که موقعی که نیاز به تغییر را احساس می¬کنند برای انجام دادن این تغییرات اساسی آماده هستند. این پیام من است که قصد دارم آن را به گوش مردم جهان برسانم. انوشه انصاری با نوشتن وبلاگ مردم را از سختی¬های زندگی درفضا آگاه کرد و نشان داد در پشت چهره جذاب زندگی در فضا چه سختی¬هایی وجود دارد. نگاه انوشه خانم وقتی از فضای بی کران چشم بر زمین دوخته بود: اشکم سرازیر شد ... حتی فکر کردن به آن صحنه اشک مرا درمی آورد ... این سیاره زیبای بخشنده زیر شعاع گرم خورشید ... سرشار از صلح ... سرشار از زندگی ... آن بالاها نه نشانه¬ای از جنگ و نه نشانه¬ای از مرزها و نه نشانه¬ای از مصیبت¬ها و بدبختی¬هاست ... آن بالا فقط زیبایی است منبع ماهنامه نجوم مهر 1385 – مقاله پوریا ناظمی.